می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را
می‌جویمت چنان که لب تشنه آب را

محو توام چنان که ستاره به چشم صبح
یا شبنم سپیده‌دمان آفتاب را

بی‌تابم آنچنان که درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته‌ای چنان که تپیدن برای دل
یا آنچنانکه بال پریدن عقاب را

حتا اگر نباشی، می‌آفرینمت
چونانکه التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را

قیصر امین پور

کمی نشستی و با ماه گفت‌و‌گو کردی
                  و عطر خاطره‌ها را دوباره بو کردی
نفس گرفتی و رد‌ّ بهار گم‌شده را
                   میان غربت نیزار جست‌و‌جو کردی
هوا چقدر به موقع گرفت و باران زد
                   و تو چقدر غزلهای ناب رو کردی:
ـ‌ دلم چقدر گرفته‌ست ... کاش می‌شد رفت ...
                   (و چشمها را بستی و آرزو کردی)
و زیر پای تو انگار بغض دریا بود
                   که منفجر شد و با موجها وضو کردی
به سمت ماه دویدی، ‌رها، رهای رها
                   و صورتت را در ابرها فرو کردی

ابوالحسن صادقی‌پناه

yek shab shenidam ke yeki dareh  dareh khonam ro mizaneh
ki mitonest bashe? motmaen nabodam
dar ro baz kardam, va nagahan vojodam por az shadi o soror gasht
man in bazdid konandeh ro mishnasam