کمی نشستی و با ماه گفت‌و‌گو کردی
                  و عطر خاطره‌ها را دوباره بو کردی
نفس گرفتی و رد‌ّ بهار گم‌شده را
                   میان غربت نیزار جست‌و‌جو کردی
هوا چقدر به موقع گرفت و باران زد
                   و تو چقدر غزلهای ناب رو کردی:
ـ‌ دلم چقدر گرفته‌ست ... کاش می‌شد رفت ...
                   (و چشمها را بستی و آرزو کردی)
و زیر پای تو انگار بغض دریا بود
                   که منفجر شد و با موجها وضو کردی
به سمت ماه دویدی، ‌رها، رهای رها
                   و صورتت را در ابرها فرو کردی

ابوالحسن صادقی‌پناه